Wie denkt dat de cao in beton gegoten is, vergist zich. De cao is volgens AWVN-beleidsadviseur Laurens Harteveld te vergelijken met een ijsje: de cao is het hoorntje, het kader, waarbinnen ruimte is voor individuele smaken en voorkeuren. Daarover kunnen werkgevers en werknemers op de werkvloer aparte afspraken maken met elkaar. Dus: flexibiliteit in plaats van starheid.
Uit het voorwoord: ‘Aan de cao-tafels heeft het economisch herstel, gemiddeld gezien, blijkbaar ruimte gemaakt voor kort en bondig overleg. Dit jaar werden bijna 400 akkoorden afgesloten. Het cao-seizoen kan worden omschreven als rustig. Men koos vaker voor kleinere akkoorden met een lange looptijd die voornamelijk gericht zijn op de loonparagraaf. Dit is begrijpelijk na een jarenlange periode van soms moeizame aanpassingen om het hoofd boven water te kunnen houden. Tegelijkertijd blijft helaas een aantal uitdagingen dat op werkgevers afkomt daardoor nog een jaartje liggen.’
Jaarlijks presenteren werkgeversorganisaties AWVN, VNO-NCW en MKB-Nederland hun gezamenlijke arbeidsvoorwaardennota, waarin zij de aandachtspunten voor het arbeidsvoorwaardenoverleg vanuit werkgeversperspectief verwoorden.
‘Werkgevers willen dat het cao-overleg de komende jaren veel meer gaat over de kwaliteit van de beroepsbevolking en investeringen in zaken als opleiding en de arbeidsmarktwaarde van werkenden. Werkenden kunnen, nog veel meer dan nu het geval is, zelf de regie nemen over hun loopbaan. Een ‘loopbaan-apk’ voor werkenden kan helpen om periodiek vast te stellen hoe sterk de positie van een werkende is op de arbeidsmarkt en waar aandachtspunten liggen.
